Το πολυεκλογικό 2019, η πεπατημένη και ο μουτζούρης

Γεμάτη κάλπες η φετινή άνοιξη. Για την ανάδειξη εκπροσώπων μας στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και προσώπων που θα επιλέξουμε για να ενεργοποιήσουν δημοτικές και περιφερειακές αρχές. Οι ευρωεκλογές (υποτίθεται ότι) αποτελούν μια κατ’ εξοχήν πολιτική αναμέτρηση. Με την πατρίδα μας σε καθεστώς επιτροπείας από τους εταίρους μας, αλλά και την ίδια την ευρωπαϊκή ενοποίηση σε ακραία δοκιμασία, το ελάχιστο ζητούμενο από τα κόμματα μας είναι μια παραγωγική αντιπαράθεση, μια άμιλλα τελικά, στο πεδίο των προτάσεων τους για αποκατάσταση ημαρτημένων και διαφορετική πορεία από δω και πέρα. Αλλαγών και στα δικά μας, αλλά και στα ευρωπαϊκά πράγματα.Τέτοιες αδρές, όσο και ελπιδοφόρες, προτάσεις δεν έχουν κατατεθεί. Ούτε εδώ, ούτε κάπου αλλού είναι η αλήθεια. Παραμένει άγνωστο στο πολιτικό σώμα, στον ελληνικό λαό, τι ακριβώς σκοπεύουν να προασπίσουν οι επίδοξοι εντολοδόχοι μας ευρωβουλευτές. Πως σκέπτονται να διεκδικήσουν την άρση των περιορισμών στην κυριαρχία μας, την ανακοπή της φυγής συμπατριωτών μας προς άλλες χώρες, τον αναπροσανατολισμό κεφαλαίων από υπέρογκα πλεονάσματα σε δημόσιες επενδύσεις, νέες δουλειές τελικά.Διαβάστε περισσότερα στο slpress.gr

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ