Ούτε «έξω πάμε καλά»! Στον βαλκανικό ορίζοντα συσσωρεύονται πυκνά σύννεφα με κατεύθυνση προς τους ελληνικούς ουρανούς. Εδώ και μερικούς μήνες ο σουλτάνος Ερντογάν, αφιονισμένος από τις απεριόριστες εξουσίες του όσο και θορυβημένος από τις βομβιστικές επιθέσεις των τρομοκρατών, έχει επιταχύνει τις φανερές και κρυφές μεθοδεύσεις του με άμεσο στόχο την Ελλάδα…
ΣΤΙΣ «ΦΑΝΕΡΕΣ» μεθοδεύσεις του είναι οι, καθημερινές πλέον, προκλητικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου του Αιγαίου. Αποκορύφωμα των προκλήσεών του η βάρβαρη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί (που αποδοκιμάστηκε, έστω χλιαρά, από τις ΗΠΑ). Και επιστέγασμα οι θρασύτατες ανακοινώσεις του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών ότι για όλα φταίει η Ελλάδα (που απαντήθηκαν, έστω φιλολογικά, από την κυβέρνηση)…
ΣΤΙΣ «ΚΡΥΦΕΣ» μεθοδεύσεις είναι ο πρόσφατος εναγκαλισμός του Ερντογάν με τους ομολόγους του στα Τίρανα και στα Σκόπια. Με στόχο να νιώσουν οι Ελληνες (ιδιαίτερα μετά την κάθοδο του Πούτιν στην Αθήνα) ότι περισφίγγονται από εκατό εκατομμύρια μουσουλμάνους. Αρα, η… μοίρα τους είναι αργά ή γρήγορα να… υποκύψουν! Να ξαναγίνουν ραγιάδες!
ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ, ύστερα από αυτόν τον τριπλό εναγκαλισμό, οι 20.000 Τσάμηδες των Τιράνων να μην «ανακαλύψουν» ότι… δικός τους Θεός ήταν ο Δίας! Και πώς τα Σκόπια να μην ξεφωνίσουν όλο και πιο γοερά ότι γέννημα και θρέμμα τους είναι ο Μεγαλέξανδρος! Και πώς οι Τσάμηδες να μην επιτεθούν βάναυσα κατά του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, ξεχνώντας ότι οι ορδές τους υπηρέτησαν δουλικά τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ στον μεγάλο πόλεμο. Αλλά, δυστυχώς, ο Ναπολέων Ζέρβας δεν πρόλαβε να τους εξοντώσει στα χρόνια της Αντίστασης. Και έτσι έφτασαν σήμερα να διεκδικούν με θράσος όλη τη Θεσπρωτία, την Πρέβεζα, ακόμη και τα Ιωάννινα!
Η ΑΘΗΝΑ δείχνει αγουροξυπνημένη με όλα αυτά. Και, αντί να αντιδράσει ακαριαία, κάνει επίδειξη «ευρωπαϊκής ευπρέπειας» πιστεύοντας ότι Αγκυρα, Τίρανα και Σκόπια θα βάλουν τελικά νερό στο κρασί τους, εκτιμώντας τον ρόλο της Ελλάδας στο θέμα της ευρωπαϊκής προοπτικής τους. Να, όμως, που όχι μόνο δεν νερώνουν το κρασί τους, αλλά και την κυκλώνουν ασφυκτικά. Με αποτέλεσμα η Αθήνα να αφήνει απροστάτευτους τους 100.000 Ελληνες της Βορείου Ηπείρου, που μόνος τους προστάτης απέμεινε ο πανάξιος Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος. Και να μην αξιοποιεί τη συνεχιζόμενη εισβολή 700.000 Αλβανών στην Ελλάδα (εκ των οποίων, δυστυχώς, μερικές εκατοντάδες είναι έγκλειστοι στις φυλακές για εγκλήματα). Ούτε τη δαπανηρή φιλοξενία εκατοντάδων χιλιάδων Ασιατών και Αφρικανών εισβολέων με βαρύτατες θυσίες των Ελλήνων φορολογουμένων (αλλά δυστυχώς και με την ανοχή εκείνων των Ελληνίδων που δεν καταδέχονται να φροντίζουν γέροντες και μωρά, άρα… απαραίτητες είναι οι ξένες νταντάδες!).
Η ΑΘΗΝΑ δεν μπορεί να κρύψει ότι κατέχεται από σύμπλεγμα κατωτερότητας. Δεν βγαίνει να καμαρώσει για τους έξι μοναδικούς στον κόσμο θησαυρούς της (πολιτισμό, τουρισμό, ναυτιλία, ορυκτό πλούτο, στρατηγική θέση και πανέξυπνο λαό,) που ήδη τους περιτριγυρίζουν οι ξένοι «προστάτες» μας. Δεν υψώνει ανάστημα στον Ερντογάν για να του πει ότι, αν ζούσε ο Μωάμεθ, θα του κατάφερνε το Κοράνι στο κεφάλι, αφού το μόνο που πέτυχε με τα καμώματά του είναι να διώξει τους χιλιάδες χριστιανούς τουρίστες από την Πόλη. Η Αθήνα δεν εννοεί να «βγάλει γλώσσα» στα Τίρανα και στα Σκόπια ως ισχυρότερος ισχυρός γείτονάς τους.
ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ όμως, χαμηλωμένο απέναντι στον βάρβαρο καταπατητή της Αγίας Σοφίας και με το βλέμμα ταπεινό απέναντι στους Ευρωπαίους «προστάτες», υπερήφανη εξωτερική πολιτική δεν νοείται! Ο λαός διψά να ακούσει μια αντρίκεια φωνή ενάντια στην ξενοκρατία. Και δεν την ακούει. Αδημονεί να αντικρίσει έναν ηγέτη αυστηρό απέναντι στη Μέρκελ και όχι ηλιθίως χαμογελαστό. Και δεν τον βλέπει. Προσμένει να ξαναγνωρίσει Ελληνα πρωθυπουργό που αποχωρεί από το ΝΑΤΟ, έστω και προσωρινά, προκειμένου να σώσει το γόητρο της πατρίδας του. Αλλά ματαίως!
ΕΚΕΙΝΟ που βλέπει ο λαός μας είναι μια χαμηλού αναστήματος πολιτική ηγεσία (με παρήγορη εξαίρεση αυτόν τον δραστήριο, πλην όμως μοναχικό, Πρόεδρο της Δημοκρατίας) να παραδίδει στη νέα γενιά μια Ελλάδα που «σέρνεται», «εκλιπαρεί», «τρέμει»! Και προσμένει τα χειρότερα. Αρκεί που αυτή παραμένει στην καρέκλα της! Καθησυχασμένη ότι αργεί ακόμη ο σεισμός της μεγάλης αλλαγής!
