Τις πρώτες του σκέψεις σχετικά με την μαραθώνια Σύνοδο Κορυφής για την Ελλάδα αποτυπώνει σε άρθρο του ο Γιάνης Βαρουφάκης ενώ αναφέρεται και την επικείμενη ψηφοφορία στη Βουλή.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών ανυπομονεί, όπως λέει, να ακούσει προσωπικά τους «συντρόφους μου, Αλέξη Τσίπρα και Ευκλείδη Τσακαλώτο» και συμπληρώνει: «Μέχρι τότε θα είμαι επιφυλακτικός σχετικά με την νομοθεσία που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε».
Αναφορικά με τη Σύνοδο Κορυφής, σύμφωνα με τον Γιάνη Βαρουφάκη «η κρίσιμη ερώτηση είναι: Μπορεί η ελληνική οικονομία να έχει ελπίδα ανάκαμψης υπό αυτούς τους όρους;».
«Αυτή είναι η ερώτηση που θα με απασχολεί κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών συζητήσεων που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ώρες και μέρες. Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι ακόμα και μια πλήρης παράδοση από την πλευρά μας θα οδηγήσει σε εμβάθυνση μιας κρίσης χωρίς τέλος», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη
Για την Σύνοδο Κορυφής για την Ελλάδα: Πρώτες σκέψεις, 14 Ιουλίου 2015
Στις επόμενες ώρες και μέρες θα κάθομαι στη βουλή να αποτιμήσω την νομοθεσία που αποτελεί μέρος της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης για την Ελλάδα. Ανυπομονώ επίσης να ακούσω προσωπικά τους συντρόφους μου, Αλέξη Τσίπρα και Ευκλείδη Τσακαλώτο, που έχουν περάσει πολλά τις τελευταίες μέρες. Μέχρι τότε θα είμαι επιφυλακτικός σχετικά με την νομοθεσία που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Στο μεταξύ εδώ είναι μερικές πρώτες λεπτομερείς σκέψεις μετά την δήλωση για την Σύνοδο Κορυφής.
Μία νέα συνθήκη των Βερσαλιών πλανάται πάνω από την Ευρώπη, είχα χρησιμοποιήσει αυτή την έκφραση την άνοιξη του 2010 για να περιγράψω το πρώτο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, που ετοιμαζόταν εκείνη την περίοδο. Αν αυτή η αλληγορία ήταν συναφής τότε, δυστυχώς είναι πολύ σχετική τώρα. Ποτέ άλλοτε η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πήρε μία απόφαση που υπονομεύει τόσο ουσιαστικά το έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Οι ηγέτες της Ευρώπης μεταχειριζόμενοι τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή μας με τον τρόπο που το έκαναν, επέφεραν ένα αποφασιστικό πλήγμα κατά του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχει πράγματι τραυματιστεί θανάσιμα κατά την διάρκεια των τελευταίων ημερών. Και όπως πολύ σωστά λέει ο Πωλ Κρούγκμαν ό,τι και να σκέφτεστε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ό,τι άποψη κι αν έχει κανείς για το ΣΥΡΙΖΑ ή την Ελλάδα, δεν ήταν οι Έλληνες ή ο ΣΥΡΙΖΑ που «σκότωσαν» το όνειρο μιας δημοκρατικής, ενωμένης Ευρώπης.
Το 1971 ο γνωστός οικονομολόγος του Cambridge Νick Kaldor είχε προειδοποιήσει ότι μια νομισματική ένωση πριν την πολιτική θα οδηγούσε όχι μόνο σε μια αποτυχημένη νομισματική ένωση αλλά και στην αποδόμηση του ευρωπαϊκού πολιτικού project.
Το 1999 ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ralf Dahrendorf επίσης προειδοποίησε πως η οικονομική και νομισματική ένωση θα διασπούσε και δεν θα ένωνε την Ευρώπη. Ολα αυτά τα χρόνια πίστευα ότι είχαν άδικο. Τώρα οι δυνάμεις σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Φρανκφούρτη αποφάσισαν να τους επιβεβαιώσουν.
– Το κείμενο της Συνόδου Κορυφής είναι σαν ένα έγγραφο που δεσμεύεται να καταγράψει τους όρους παράδοσης της Ελλάδας. Είναι σαν μια δέσμευση που επιβεβαιώνει και συναινεί στο να καταστεί υποτελής του Eurogroup.
Το κείμενο της Συνόδου Κορυφής δεν έχει σχέση με την οικονομία, ούτε με τις μεταρρυθμίσεις που θα ωθήσουν την Ελλάδα έξω από το βούρκο. Είναι απλά ένα μανιφέστο μιας πολιτικής ταπείνωσης. Ακόμη και αν κάποιος απεχθάνεται την κυβέρνησή μας πρέπει να δει ότι η λίστα με τα αιτήματα του Eurogroup αντιπροσωπεύει μια σημαντική «απόκλιση» από την ευπρέπεια και τη λογική.
– Το κείμενο της Συνόδου σηματοδότησε την πλήρη ακύρωση της εθνικής κυριαρχίας χωρίς να την αντικαθιστά με ένα υπερεθνικό, πανευρωπαϊκό «σώμα» πολιτικής. Οι Ευρωπαίοι, ακόμα και εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την Ελλάδα, οφείλουν να το γνωρίζουν.
Πολλή ενέργεια ξοδεύτηκε στα μέσα για το αν οι όροι παράδοσης θα περάσουν από το κοινοβούλιο και ειδικά για το εάν βουλευτές όπως εγώ θα μπούμε στη γραμμή και θα ψηφίσουμε υπέρ της σχετικής νομοθεσίας. Δεν νομίζω ότι αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση. Η κρίσιμη ερώτηση είναι: Μπορεί η ελληνική οικονομία να έχει ελπίδα ανάκαμψης υπό αυτούς τους όρους; Αυτή είναι η ερώτηση που θα με απασχολεί κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών συζητήσεων που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ώρες και μέρες. Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι ακόμα και μια πλήρης παράδοση από την πλευρά μας θα οδηγήσει σε εμβάθυνση μιας κρίσης χωρίς τέλος.
Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής δεν είναι πράγματι τίποτα λιγότερο από την κορύφωση ενός πραξικοπήματος. Το 1967 ήταν τα τανκς και οι ξένες δυνάμεις που χρησιμοποιήθηκαν για να τερματίσουν την ελληνική δημοκρατία.
Στη συνέντευξή μου με τον Philip Adams, στο ABC ισχυρίστηκα ότι το 2015 ένα ακόμα πραξικόπημα στήθηκε από τις ξένες δυνάμεις χρησιμοποιώντας αντί για τανκς τις ελληνικές τράπεζες.Ίσως, η βασική οικονομική διαφορά σε αυτό είναι ότι ενώ το 1967 η δημόσια περιουσία δεν μπήκε στο στόχαστρο, το 2015 οι δυνάμεις πίσω από το πραξικόπημα απαίτησαν την παράδοση όλων των δημοσίων περιουσιακών στοιχείων που απέμειναν, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν για την εξυπηρέτηση ενός μη εξυπηρετήσιμου και μη βιώσιμου χρέους.
Διαβάστε επίσης:
Συνέντευξη του Πρωθυπουργού απόψε στην ΕΡΤ
Συνεχείς συσκέψεις στο Μαξίμου
Δραματικοι διάλογοι στη Σύνοδο: Αν δεχτώ αυτά τα μέτρα καλύτερα να μην γυρίσω
