Ρωτά για το σύμφωνο συμβίωσης
Ερώτηση για το σύμφωνο συμβίωσης, ειδικά σε ό,τι αφορά τα άτομα ίδιου φύλου, κατέθεσε η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Μαρία Γιαννακάκη προς τον υπουργό Δικαιοσύνης.
Η ερώτηση έχει ως εξής:
“Η δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης τέθηκε σε ισχύ τον Νοέμβριο του 2008, δυνάμει του Ν 3719/2008. Η σύναψη της εν θέματι συμφωνίας αφορά αποκλειστικά σε άτομα διαφορετικού φύλου, αφού σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του προαναφερθέντος νόμου, η συμφωνία καθίσταται έγκυρη εφόσον αφορά σε ετερόφυλα πρόσωπα.
Η ανωτέρω διάταξη, όμως, δημιουργεί συνθήκες διάκρισης κατά των ατόμων του ίδιου φύλου που επιθυμούν να συνάψουν το εν λόγω σύμφωνο και επομένως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον Νόμο περί ίσης μεταχείρισης και συγκεκριμένα με το τρίτο άρθρο περί απαγόρευσης των διακρίσεων. Επιπλέον, ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί ουσιαστικά ενσωμάτωση της υπ’αριθμ. 2006/54/ΕΚ Κοινοτικής Οδηγίας, συνεπώς η προαναφερθείσα διάκριση αντίκειται και στις σχετικές Κοινοτικές διατάξεις. Επιπροσθέτως, δημιουργούνται ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο οι σχετικές διατάξεις του Ν 3719/2008 παραβιάζουν το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή.
Τα ανωτέρω ώθησαν μερίδα Ελλήνων πολιτών να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), η εκδίκαση των προσφυγών των οποίων παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΕΔΑΔ. Στις προσφυγές, μεταξύ άλλων, υπήρχαν και αναφορές στην έλλειψη δυνατότητας αποτελεσματικής προσφυγής σε εθνικά δικαστήρια.
Να σημειωθεί ότι σε άλλες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, είναι σε ισχύ. Συγκεκριμένα, στις χώρες της Σκανδιναβίας, στην Γερμανία, στην Γαλλία και στην Αγγλία αναγνωρίζεται θεσμικά η ελεύθερη συμβίωση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ενώ στο Βέλγιο και στην Ολλανδία αναγνωρίζεται ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Κατόπιν των ανωτέρω,
Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός
– Πως προτίθεται να αντιμετωπίσει πιθανή καταδικαστική απόφαση από το ΕΔΑΔ;
– Προτίθεται να προβεί στην θεσμική αναγνώριση της ελεύθερης συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου;
– Πως προτίθεται να αντιμετωπίσει την μη ύπαρξη δυνατότητας αποτελεσματικής προσφυγής στα εθνικά δικαστήρια, για το εν λόγω ζήτημα;”.
