Μπήκαμε πρώτοι στο… Ξενοδοχείο ο παράδεισος – Αποκλειστικές φωτογραφίες

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

Πρώτος σου είχα προδώσει πως το ιστορικό θέατρο «Αλάμπρα» πέρασε στα χέρια του Δημήτρη Αγγελόπουλου και της Βάσιας Παναγοπούλου, πρώτος πως εκείνη θα «παντρέψει»και πάλι τις δυνάμεις της με τον Πάνο Αμαραντίδη για να ανεβάσουν το «Ξενοδοχείο ο παράδεισος»και πρώτος πως με αυτή τη φιλόδοξη δουλειά γυρίζει στη σκηνή ως ηθοποιός!Τώρα…τρύπωσα στις αναγνώσεις που γίνονται και σου έχω το πρώτο αποκλειστικό φωτογραφικό υλικό Μα όλα εγώ; Όλα! Το ζηλευτό«Ξενοδοχείο» του Φεϊντό ανεβαίνει στο «Alhabra Art Theater»-έτσι λέγεται πια το ανακαινισμένο εκ βάθρων θέατρο- σε μετάφραση Βάσιας Παναγοπούλου, διασκευή του Πάνου Αμαραντίδη και της Ελένης Λευθεριώτη και σκηνοθεσία των Βάσιας Παναγοπούλου -Πάνου Αμαραντίδη.Η…dream team που φτιάχτηκε απαρτίζεται από τους Γιώργο Παρτσαλάκη, Βάσια Παναγοπούλου, Κώστα Αποστολάκη,Τζένη Διαγούπη, Κώστα Φλωκατούλα, Βασίλη Κούκουρα, Χρύσα Κλούβα, Παναγιώτη Καρμάτη, Νένα Δρογγίτη, Ηλιάννα Καλυμνάκη, Άννα Γιαννάκα και τον Παντελή Καναράκη. Η παραγωγή είναι της Alhambra Art Theatre Productions.

Το «Ξενοδοχείον Ο Παράδεισος», των Georges Feydeau & Maurice Desvallieres, είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του Georges Feydeau, ο οποίος το έγραψε σε συνεργασία με τον Γάλλο συγγραφέα Maurice Desvallieres το 1894. Στο «Ξενοδοχείον Ο Παράδεισος», ανικανοποίητοι σύζυγοι καταφεύγουν σε ένα «ξενοδοχείο παράνομων συναντήσεων» για να εκδικηθούν τα ταίρια τους…. Σε όποια κατεύθυνση κι αν στραφούν οι ήρωες σε όποιο δωμάτιο κι αν χωθούν, όποια σκάλα κι αν ανέβουν, βρίσκουν μπροστά τους ανθρώπους που δε θέλουν να συναντήσουν και που φράζουν κάθε διέξοδο. Σύμφωνα με έναν σύγχρονο του Φεϋντώ, στόχος του συγγραφέα ήταν να φέρει το γρηγορότερο σε αντιπαράθεση ακριβώς τα πρόσωπα εκείνα που δεν θα έπρεπε σε καμιά περίπτωση να συναντηθούν. Σε μια «φάρσα χιονοστιβάδα» το αποτέλεσμα των συναντήσεων αυτών προκαλεί ασυγκράτητο γέλιο.

Κεντρικό θέμα του έργου, οι συνήθεις συµφορές της συζυγικής ζωής και ένα βλέμμα χωρίς καμμία παραχώρηση που ρίχνει ο συγγραφέας στους μικροαστούς της εποχής και στον ιερό θεσμό του γάμου. Δύο ζευγάρια, συνέταιροι και φίλοι, που ζουν στο Παρίσι της Μπελ Επόκ, είναι η καρδιά του έργου. Από τη μια, οι Πινγκλέτ: μετρούν 20 χρόνια γάμου και περίπου άλλα τόσα ανυπόκριτης κούρασης σε βαθμό αηδίας. Ο εργολάβος Μπενουά Πινγκλέτ καταπιέζεται, συνθλίβεται, από την Ανζελίκ, τη δύστροπη σύζυγό του, μια μέγαιρα που τον έχει ευνουχίσει και που δεν έχει τίποτε το αγγελικό. Από την άλλη, οι Παλιαρντέν: αυτοί είναι παντρεμένοι µόνο δέκα χρόνια, αλλά το πάθος δεν είχε διάρκεια. Ο κύριος παραμελεί την κυρία. Εκείνη, ανικανοποίητη και πικαρισμένη από την αδιαφορία του συζύγου της, πείθεται από το συνεταίρο και φίλο τους να ενδώσει στη μοιχεία για να δώσει ένα παραδειγματικό μάθημα στο αδιάφορο έτερό της ήμισυ. Γύρω από αυτήν την απολαυστική τετράδα, κινούνται ένας επαρχιώτης δικηγόρος, βραδύγλωσσος και κολλιτσίδα, φορτωμένος µε τις τρεις καθόλου συµπαθητικές κορούλες του που μόλις έχουν βγει από το μοναστήρι, ένας ανηψιός ακόμη παρθένος, και μία καθόλου ντροπαλή υπηρέτρια. Όλοι αυτοί θα βρεθούν, στην οδό Προβηγκίας, αριθμός 220, σε ένα ξενοδοχείο «ειδικό για παντρεμένους κατά ζεύγος ή κατά μόνας». Σε όποια κατεύθυνση όμως και να στραφούν οι ήρωες στο ξενοδοχείο αυτό, που εγγυάται στα παράνομα ζευγάρια «ασφάλεια και διακριτικότητα», όποια σκάλα κι αν ανέβουν, σε όποιο δωμάτιο και να µπουν, πάντοτε βρίσκουν μπροστά τους ανθρώπους που δεν θέλουν να συναντήσουν και που τους φράζουν κάθε διέξοδο. Η ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου και ο ιδιαίτερος καμαριέρης της, ένας αστυνομικός που καραδοκεί να ξεσκεπάσει την αμαρτία, όλοι συνθέτουν το σκηνικό της θεοπάλαβης αυτής φάρσας.

Δείτε τις φωτογραφίες:

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ