Θαυμάζοντας τον… Γκοντό του ΚΘΒΕ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ.

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ.

Υπάρχει πιο γερή ανταμοιβή για τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας από το να βλέπει τον Μπέκετ του να γεμίζει Σάββατο βράδυ το Βασιλικό Θέατρο με το κοινό να αποθεώνει στο φινάλε τους ηθοποιούς της δουλειάς που δίδαξε ο ίδιος; Νομίζω πως όχι! Η μετάφραση-διαμάντι του Βολανάκη (πόσο μας λείπει ο ακριβός μας) ήταν μεγάλος άσσος για την παράσταση. Το εμπνευσμένο και εξαιρετικό ανέβασμα του Γιάννη Αναστασάκη αποτελεί μια από τις πιο άρτιες δουλειές του! Ο τρόπος που σεβάστηκε το σπουδαίο έργο και το ανέδειξε ήταν εξαιρετικός! Η δυνατή ομάδα των αξιών ηθοποιών του με τις οδηγίες του έφτασε σε ένα αξιοζήλευτο αποτέλεσμα! Καύκας, Χατζησάββας, Παπαϊωάννου, Ραφτόπουλος και Μπουντούρογλου “έγιναν” οι ήρωες του Μπέκετ φέροντας την απόγνωση, την κούραση, το αδιέξοδο, τη λαχτάρα, την ανάγκη τους να πιαστούν από τον άλλο κι ας μην… γίνεται τίποτα! ). “Τίποτα δεν γίνεται, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν φεύγει, είναι φοβερό”!

Σπουδαίος Μπέκετ σε ένα ανέβασμα- πρόταση που δικαίως γεμίζει το Βασιλικό και καταχειροκροτείται από το κοινό! Η καρδιά του θεάτρου-θα το τονίζω πάντα!- δεν χτυπά μόνο στην Αθήνα! Χτυπά εκεί που υπάρχει πάθος και μεράκι! Και στο ΚΘΒΕ υπάρχουν και τα δυο! Μετά το Όσα η καρδιά μου που με γοήτευσε, “πλούσια” τώρα από το έξοχο Ντα του Παπαδόπουλου και τον δυνατό Γκοντό του Αναστασάκη! Και έπεται συνέχεια!

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ