ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Έχετε ανάγκη να γελάσετε μέχρι δακρύων; Να μην μπορείτε να πάρετε ανάσα από τα γέλια; Να πέσετε στην αγκαλιά του διπλανού σας και να ξεκαρδίζεστε; Να κινδυνεύετε να …πέσετε από τη θέση σας από τα δυνατά γέλια και να βλέπετε πως το ίδιο παθαίνουν και όλοι οι άλλοι θεατές σε ένα κατάμεστο θέατρο; Τότε, πρέπει να τρέξετε στο θέατρο Ήβη –το ραντεβού δίνεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη- και να δείτε την δυνατή κωμωδία «Toc Toc»του Laurent Baffie να ευτυχεί στο ανέβασμά της από τον «δαιμόνιο» Κώστα Σπυρόπουλο. Δύσκολο μπορεί να περιγραφεί αυτό που γίνεται τις δύο πρώτες ημέρες της εβδομάδας στο θέατρο της οδού Σαρρή. Με είχαν προτρέψει πολλοί φίλοι μου να δω την εμπνευσμένη δουλειά που παιζόταν απ’ το 2013 μέχρι και το 2016 με μεγάλη εμπορική επιτυχία στο «Ήβη».Ενθουσιασμένοι μου έλεγαν πως πήγαιναν και ξαναπήγαιναν με τις ίδιες ή διαφορετικές παρέες κλαίγοντας από τα γέλια. Χθες που αποφάσισα να πάω να δω την…θρυλική παράσταση στη νέα, ανανεωμένη βερσιόν της τους κατάλαβα και …έπαθα το ίδιο.Δεν σταματώ να λέω σε γνωστούς και φίλους,σε συναδέλφους κλπ πως πρέπει να πάνε στο «Ήβη»για να περάσουν ένα αλησμόνητο δίωρο και φυσικά έχω κάνει τα κουμάντα μου για να ξαναπάω άμεσα εκεί!Το θέλω τρελά!
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «TOC TOC»;
Ο πολυσχιδής Κώστας Σπυρόπουλος έχει πάρει στα χέρια του την ομώνυμη κωμωδία του Laurent Baffie και με την αρωγή της Κατερίνας Μπέη την έχουν διασκευάσει και μεταφέρει στα καθ’ ημάς με δεξιοτεχνικό τρόπο. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι που ζούνε δίπλα μας,ή …είμαστε εμείς οι ίδιοι!
Ο Ομάρ Ταρίφ, που παίζει ο ίδιος με οίστρο και ζηλευτή αμεσότητα στην εύρυθμη παράσταση που σκηνοθέτησε με γρήγορους, κινηματογραφικούς ρυθμούς,είναι ένα τρελό Παόκι απ’ την Θεσαλλονίκη, με λουκ μοϊκάνα-βίκινγκ, το οποίο κατεβαίνει με το ταξί του στην Αθήνα να συναντήσει το γιατρό! Ιδεοψυχαναγκασμός του η αριθμομανία.Ο Σπυρόπουλος «κεντάει» στον ρόλο με μεράκι και θεότρελο κέφι, ενώ είναι έξοχος και στις πιο «σκοτεινές» σκηνές του ήρωα.Χαρισματικός ηθοποιός που αληθινά «σαρώνει»τη σκηνή.Ο Ταρίφ του είναι χάρμα οφθαλμών!
Εκεί ο Ταρίφ βρίσκει τον Μπάμπη Γραμμένο που δεν πατάει πάνω σε γραμμές και που τραυλίζει, όταν τις βλέπει – θέμα μεγάλο έχει πια ακόμα και με τη συμμετρία.Στον ρόλο είναι εξαιρετικά ευθύβολος αλλά και αποτελεσματικός ο έμπειρος Πέτρος Λαγούτης.Έχει έντονη σκηνική παρουσία και ακρίβεια!
Στον χώρο βρίσκεται και ο Φώτης-“Ζαν Λουι”, γαλλοτραφής,με σύνδρομό του το “Jill de la Turret”ο οποίος δεν σταματάει να ρίχνει καταπληκτικά… μπινελίκια σε άπταιστα γαλλικά! Το στρες τον κάνει να γαυγίζει-νιαουρίζει σε όλες τις γλώσσες.Ο Ζανό Ντάνιας «τα σπάει»στον ρόλο! Ένας «χείμαρρος»που δεν χορταίνεις σκηνικά…
Στο ιατρείο βρίσκεται και η …του γιατρού Μαρία Κλεοπάτρα Μπιμπίκα, θεούσα, που αρνείται ότι πάει σε αυτόν για την ίδια και τα τικ της, αλλά για μια φίλη, που δεν μπορεί να μετακινηθεί. Επικαλείται ακόμα όλους τους αγίους και τις ιδιότητες αυτών, ενώ, όταν ακούει τα γαλλικά του “Ζαν Λουι” Φώτη, αρχίζει και τα ξόρκια! Εντυπωσιάζει στον εν λόγω ρόλο η πολύτιμη πάντα για το θέατρο Σόφη Ζαννίνου-τι πληθωρικό ταλέντο!-.
Την Λαρισαία Νίτσα Τσιάνου που με το βαλιτσάκι-οπλοστάσιό της καθαρίζει και απολυμαίνει ό,τι βρει μπροστά της και χτυπάει μικρόβια και ιούς ανελέητα,την «ντύνεται» εύστοχα η εξαιρετική Στέλλα Κωστοπούλου. Δεν σταματάς να κλαις από τα γέλια μαζί της-συγκρατείστε το όνομά της,έχει σπάνια κωμική στόφα!
Παρούσα στην αίθουσα αναμονής είναι όμως και η Λίλη Παπαγεωργοδημητρομανωλάκη που πάσχει από παλιλλαλία κι επαναλαμβάνει την κάθε έκφραση δύο φορές-δεν έχω δει καλύτερη και πιο άρτια την ταλαντούχα Μένη Κωνσταντινίδου!
Όλοι αυτοί, άγνωστοι μεταξύ τους, συναντώνται στον προθάλαμο του παγκοσμίου φήμης γιατρού, στις ικανότητες του οποίου έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους για οριστική θεραπεία. Ο γιατρός όμως λείπει και, όπως συνεχώς ενημερώνει τους ασθενείς η βοηθός του-εύστοχη η Πέννυ Αγοραστού- προσπαθεί να έλθει και όλο κοντεύει και όλο όμως αργεί.Οι ήρωές μας περιμένουν και όσο περιμένουν κουβεντιάζουν και όσο κουβεντιάζουν οδηγούνται μοιραία σε group therapy αυτοδίδακτο ελλείψει ιατρού• τα αποτελέσματα του άκρως απρόσμενα και ανατρεπτικά, ξεκαρδιστικά και συγκινητικά.
ΝΑΙ το «Toc Toc»είναι όντως παράσταση… ψυχοθεραπεία και δεν πρέπει να τη χάσετε γιατί σπάνια μας δίνεται η δυνατότητα να γελάσουμε τόσο πολύ με μια κωμωδία η οποία έχει ανέβει με ιδιοφυή τρόπο!Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα.Θα γελάσετε μέχρι δακρίων και θα συγκινηθείτε βαθιά με το μήνυμα της σημασίας της αγάπης που περνά…
ΕΝΑ μεγάλο μπράβο αξίζει ο Κώστας Σπυρόπουλος και για την επιλογή του έργου και για την διασκευή που έκανε με την Κατερίνα Μπέη και για τον γερό θίασο που έφτιαξε και για την ερμηνεία του.Πολλά οφείλει στον Γιάννη Μουρίκη -εξαιρετικός ο σκηνικός χώρος του-,την Νικόλ Παναγιώτου-θαυμάσια τα κοστούμια της-,τον Δημήτρη Κουτά-τέλεια οι φωτισμοί του-.Μεγάλο ατού της παράστασής του, το τραγούδι «Αγάπη ρε μ….ά», που έχει γράψει ο Γιώργος Σαμπάνης και ερμηνεύει ειδικά για αυτή με δεινότητα ο ικανότατος Πάνος Κιάμος.
