ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Κάθε φορά ανεβάζει τον πήχη ο Δημήτρης Λιγνάδης. Κάθε φορά εκπλήσσει ευχάριστα το κοινό του, κερδίζοντας καινούργιες και πιο «ακριβές»υποκριτικές νίκες. Κάθε φορά «βουτάει» και πιο βαθιά στους ήρωες που ενσαρκώνει με μια ζηλευτή δεινότητα που αφήνει εκστατικό ακόμα και τον πιο δύσκολο θεατή. Μετά την συναρπαστική ερμηνεία του ως Αφέντη στο έξοχο «Αφέντης και δούλος», κερδίζει ένα ακόμα «παράσημο»παίζοντας συνταρακτικά τον Πέερ Γκυντ στο ομώνυμο αριστουργηματικό και τόσο ιδιαίτερο έργο του Χένρικ Ίψεν που σκηνοθέτησε με όραμα –έμπνευση ο ίδιος.Ένα γερό…double score, για το οποίο του αξίζει ένα μεγάλο «εύγε»! Ο «άθλος»του μοναδικός. Το όνειρο-ζωής του να ανεβάσει στη σκηνή το έργο του Ίψεν παίρνει σάρκα και οστά με ένα αποτέλεσμα που κεντρίζει,κερδίζει,συγκινεί,καθηλώνει, συγκλονίζει.Αποδεικνύεται «μάστορας»στη σκηνοθεσία φτιάχνοντας μια ευφάνταστη, εύρυθμη παράσταση που αναδεικνύει το μεγαλείο του έργου του Ίψεν και παράλληλα «κεντάει»παίζοντας τον ομώνυμο ήρωα με ακρίβεια μοναδική,με μέτρο αξιοζήλευτο, με εσωτερικότητα που σπάνια βλέπουμε, με ψυχή.Δεν παίζει τον Γκυντ ο Λιγνάδης στην παράσταση-πρόταση που φιλοξενεί το Εθνικό Θέατρό μας. «Γίνεται»αυτός και «φωτίζει»έξοχα όλες τις πτυχές του ήρωα που παλεύει με το όνειρο και τον πειρασμό επιμένοντας με το πείσμα μικρού παιδιού να ζήσει τη ζωή του «ως αυτοκράτωρ του εαυτού του» μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι σε όλη του τη ζωή υποκρινόταν ότι είναι κάποιος άλλος.Μετά από την οδυνηρή συνειδητοποίηση της ματαιότητας της περιπλάνησης του, βρίσκει την αναγνώριση στην αγκαλιά της ιδανικής συντρόφου, της γυναίκας που τον αγάπησε για αυτό που ήταν και που τον περίμενε ως το τέλος… Έξοχος ο Λιγνάδης στον Γκυντ του αλλά και καίριοι οι υπόλοιποι…Γκυντ που «μοιράζει»στον τάχιστα ανερχόμενο Γιάννη Τσουμαράκη-τι σκηνική ενέργεια, τι δυναμική και τι ωραία που «ανθίζει»-, τον χαρισματικό Δημήτρη Μοθωναίο-στην πληρέστερη δουλειά του στο θέατρο-αλλά και τον ευθύβολο Πάνο Παπαδόπουλο.
ΜΕΓΑΛΟΣ άσσος της διανομής που έφτιαξε ο Λιγνάδης είναι η άξια Στεφανία Γουλιώτη που φτιάχνει μια συναρπαστική ερμηνευτική λεπτοδουλειά παίζοντας την μητέρα του Πέερ Γκυντ.Τι σπάνια ηθοποιός.Στη σκηνή που την αποχαιρετά γιατί φεύγει από τη ζωή ο Πέερ,κόβει την ανάσα με την αλήθεια και την εσωτερικότητά της και μαζί με τον Λιγνάδη φέρνουν δάκρια στα μάτια που δεν μπορούν να σταματήσουν…Εξαιρετικός δίπλα τους ο Ιερόνυμος Καλετσάνος-πόσο πολύτιμος και «ακριβός»ηθοποιός-,ειδικά στο ρόλο του Κουμποχύτη.Μαζί τους έχουν θαυμάσιες επιδόσεις η Γιούλικα Σκαφιδά, η Νάνσυ Μπούκλη, ο Γιώργος Τσουρής αλλά και οι Μιχάλης Αφολαγιάν,Βαγγέλης Ρωμνιός,Ζωή Μυλωνά,Κατερίνα Πατσιάνη Σπύρος Τσεκούρας. «Διαμάντι»η μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα και ιδιαίτερα καίρια η δραματουργική επιμέλεια της Ελένης Γκίνη, στα οποία στηρίχτηκε η άψογη διασκευή του Δημήτρη Λιγνάδη.Συναρπαστικά τόσο τα σκηνικά όσο και τα κοστούμια του εξαίρετου Απόλλωνα Παπαθεοχάρη,σπουδαία η μουσική του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, μοναδικοί οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη ΤΡΕΞΤΕ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ,γιατί η… αυλαία πέφτει στις αρχές Φεβρουαρίου!
