Η Τζούλη Σούμα ξαναφορά το…Πράσινο φουστανάκι της και μιλάει στο enikos.gr

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

Μετά τις διθυραμβικές κριτικές που πήρε πέρσι από κοινό και ειδήμονες η εξαιρετική Τζούλα Σούμα επαναλαμβάνει τον μονόλογο- κέντημα της Λένας Κιτσοπούλου «Το πράσινό μου το φουστανάκι». Από σήμερα και για δώδεκα μόνο παραστάσεις θα «χτυπά» στο φιλόξενο beton7 και μιλάει στο enikos.gr για αυτή της την επάνοδο.«Ξαναφορά το… Φουστανάκι μου και η χαρά μου είναι απερίγραπτη. Τελειώνοντας τον δεύτερο κύκλο παραστάσεων πέρυσι είχα μια προαίσθηση ότι θα ξανανέβει η παράσταση… Είμαι πολύ ευτυχής που φέτος φιλοξενείται στο θέατρο beton 7,ένα υπέροχο θέατρο, εξαιρετικής αισθητικής που αμέσως καλοδέχτηκε και υποδέχτηκε την παράστασή μας… Θα πρέπει βέβαια να επισημάνω ότι θα παιχτεί -πραγματικά- μόνο για δώδεκα παραστάσεις, μέχρι τις 21 Νοέμβρη…».Όσο κι αν έχει κερδίσει με το σπαθί της το άκρως απαιτητικό «στοίχημα»πάντα υπάρχει κάτι να προσθέσει στη δουλειά της,δεν είναι έτσι;

«Φυσικά και ισχύει. Οι ηθοποιοί πάντα όταν αποχωριζόμαστε ένα ρόλο και περνάει κάποιο διάστημα, λέμε:αχ, αυτό θα το επεξεργαζόμουν αλλιώς, θα ‘θελα να ξανασυναντήσω το ρόλο για να αλλάξω αυτό κλπ.Αυτός ο ρόλος αισθάνομαι ότι έχει ποτίσει το είναι μου, τα κύτταρά μου… Έχει τόσα πολλά στοιχεία από μένα αλλά και από το καθένα μας που με συναρπάζει…. Η σκηνοθετική γραμμή και η ερμηνεία σαφώς δεν αλλάζουν.Λεπτές πινελιές, εμβάθυνση και ωρίμανση όμως εκτιμώ ότι θα υπάρχουν Αυτό είναι και το υπέροχο και συναρπαστικό στη δουλειά του ηθοποιού και χαίρομαι που έχω τη χαρά να το γευτώ».Πως περιγράφει την ηρωίδα που ντύνεται με δεξιοτεχνία η Τζούλη Σούμα; «Ένα κορίτσι, μια γυναίκα που είναι η φίλη μας, η αδερφή μας, η γυναίκα που συναντάμε στο δρόμο, στο μετρό, στο σινεμά.Παντού δίπλα μας.Το κοινό τυπικά δεν τη γνωρίζει , μόλις ξεκινά η παράσταση όμως η παράσταση ταυτίζεται σε τέτοιο βαθμό που ομολογώ πέρυσι με είχε εντυπωσιάσει… Έρχονταν στο καμαρίνι με διάθεση να μου κάνουν μια αγκαλιά και να μου πουν:Αυτή η ηρωίδα είμαι εγώ!Μιλάς για αυτά που έχω ζήσει, που σκέφτομαι, που αισθάνομαι, που αγαπώ και που μισώ… Ομολογώ ότι αυτό με συγκλόνιζε κάθε βράδυ και αγωνιώ να καταφέρω και φέτος να ακουμπήσω τις ψυχές των θεατών και να ταξιδέψουμε μαζί στον υπέροχο κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου που αφουγκράζεται τόσο βαθιά την ανθρώπινη ψυχή».Βρήκε άραγε κοινά σημεία με την ηρωίδα που ερμηνεύει η χαρισματική ηθοποιός; «Πάμπολα,όπως και όλοι οι αναγνώστες που λατρεύουν τα διηγήματά της ή παρακολουθούν φανατικά τα θεατρικά της έργα… Έχει μια μοναδική ικανότητα να αποτυπώνει με αιχμηρό χιούμορ αλλά και βάθος τις διαδρομές της σκέψης, των ζώων και των ψυχών του καθένα μας!». Δίνει τον δικό της «αγώνα» σε αυτή την θεατρική της «περιπέτειά»της. Υπάρχουν πολλές παραγωγές που παίζονται Δευτέρα-Τρίτη,αλλά εκείνη προχωρά δυναμικά μπροστά με το…Πράσινό της το φουστανάκι να ανεμίζει.Θέλει αρετή και τόλμη το θέατρο;«Χαχα.Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση.Εγώ θα έλεγα πίστη και τόλμη…. Καταλαβαίνω πώς το θέτεις αλλά η αρετή είναι πολύ αμφιλεγόμενη αξία-κυρίως για το χώρο του θεάματος… Οπότε ας πούμε ότι χωρίς βαθιά πίστη για τον εαυτό μας, τη δουλειά μας και χωρίς τόλμη να υπερβαίνουμε εμπόδια και απογοητεύσεις είναι δύσκολο να έχεις πορεία και διάρκεια… Και εγώ αυτό επιζητούσα από τότε που τελείωσα τη σχολή:να έχω μια σοβαρή και ενδιαφέρουσα πορεία με διάρκεια.Τώρα φυσικά υπάρχουν πάρα πολλές ενδιαφέρουσες παραστάσεις Δευτερα και Τρίτη, πολλές από τις οποίες είχα την τύχη να δω πέρυσι και άλλες που ξεκινούν φέτος.Χτίζεται ένα κοινό που αγαπά να πηγαίνει στο θέατρο Δευτέρα ή Τρίτη.Ένα κοινό που ψάχνει, επιλέγει, αφουγκράζεται το καλό και το ακολουθεί… Εύχομαι σε όλες τις παραστάσεις ολόψυχα καλή επιτυχία και ξέρω πως αν το κοινό συγκινηθεί ή γελάσει και γενικά αγαπήσει μια παράσταση θα θέλει να δει και άλλη και άλλη».Τι κέρδισε και τι έχασε κάνοντας θέατρο στα χρόνια που το υπηρετεί με δεινότητα και «ευλάβεια»; «Η δουλειά του ηθοποιού έχει απόλυτη σχέση με την ύπαρξή του.Δεν είναι part time δουλειά…. Χάνεις λοιπόν και κερδίζεις ότι μπορεί να συνδεθεί με το πώς αντιμετωπίζεις, ζεις και επικοινωνείς με τους άλλους… Η ζυγαριά πολλές φορές ταλαντεύεται αλλά στο τελικό λογαριασμό μέχρι τώρα το βάρος πέφτει στη χαρά και στη δικαίωση να δημιουργείς και να ζεις μέσα σ’ αυτό που έχεις επιλέξει…». Είναι ένας έρωτας που δεν θαμπώνει και δεν φθείρεται ο έρωτας;Αυτή την αίσθηση έχω και εκείνη συναινεί μαζί μου. «Σωστά την έχεις.Υπάρχει φυσικά και η φθορά κατά καιρούς και το θάμπωμα αλλά σε λίγες δόσεις… Άλλωστε η δουλειά μας η ίδια θα αναστηλώσει και θα ξεθαμπώσει τα πράγματα».Σχέδια και επιθυμίες.Τι έπεται; Τι ονειρεύεται μετά το «Φουστανάκι» της;

«Ονειρεύομαι τη διάρκεια όπως σου είπα στη σκηνή.Συνεργασίες με σκηνοθέτες που θαυμάζω και εκτιμώ και ωραίους και ενδιαφέροντες ρόλους για να υπηρετήσω Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι άλλο μετά το φουστανάκι.Ιδωμεν…».

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ