ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Πρώτος σου έγραψα πως ο Σταμάτης Κραουνάκης θα «χτυπήσει»το περασμένο Σάββατο στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών με την συναυλία «Κρατικό καλεί Σταμάτη»,πρώτος «πρόδωσα»του «μενού»της και πρώτος … πέταξα Θεσσαλονίκη για να καλύψω το γεγονός! Και επρόκειτο όντως για ένα πολύ δυνατό πολιτιστικό γεγονός η συναυλία αυτή του σημαντικότατου δημιουργού.Ήταν,κατά γενική ομολογία,μια κατάθεση-ψυχής του,με τραγούδια-διαμάντια που έγραψε για την σκηνή και όχι μόνο.Στην φιλόξενη Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών δεν έπεφτε καρφίτσα και η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική καθώς η βραδιά άνοιξε με τον Σταμάτη Κραουνάκη να ερμηνεύει το «Διαμάντια και μπλουζ»σε στίχους της «ακριβής»Λούλας Αναγνωστάκη που λάτρευε για να«περάσει»στο «Του έρωτα μέγα κακό»του συντρόφου ζωής της Γιώργου Χειμωνά-άλλος μεγάλος του «έρωτας». Ήταν καθισμένος στο πιάνο, λουσμένος στο φως των κόκκινων προβολέων και μπροστά από το μικρόφωνο έστελνε την αγάπη του στους δυό τους με τον δικό του μοναδικό τρόπο για να αποθεωθεί από το κοινό.Δάκρυα πολλά. Και στα δικά του μάτια και στα δικά μας.Κι ύστερα ήρθαν άλλα «διαμάντια» που είχε γράψει για παραστάσεις του ΚΘΒΕ-αχ αυτή η Μαρούλα από την «Τύχη της Μαρούλα» πως μας «ανέβασε»όλους!-,ήρθε ο δυνατός μονόλογος που είχε παίξει στους «Αχαρνής» στην Επίδαυρο,ήρθαν μεγάλες επιτυχίες του που έγραψαν ιστορία, «μπερδεμένες»γλυκά με θύμησες από την Θεσσαλονίκη του-και Θεσσαλονίκη μας!-, με πολιτικές «νύξεις», με βιτριολικά σχόλια.Για δύο περίπου ώρες έχοντας στο πλευρό του τον ικανό μουσικό Βάιο Πράπα μας πρόσφερε ένα μοναδικό «ταξίδι»στο σημαντικό έργο του,μας πήρε από το χέρι και μας σεργιάνισε από το… Μαρόκο,μέχρι την Αραπιά του Τσιτσάνη προσφέροντάς μας μια μέθεξη που πολύ δύσκολα μπορεί να χωρέσει σε λέξεις.
Η πρόταση-πρόσκληση του παραγωγικού διευθυντή του ΚΘΒΕ Γιάννη Αναστασάκη στον Σταμάτη Κραουνάκη να ανηφορίσει στην Θεσσαλονίκη για μια συναυλία-ψυχής απέδωσε σπουδαίους καρπούς και όσοι τυχεροί ήμασταν στην ΕΜΣ το Σάββατο το βράδυ θα κουβαλάμε στο νου μας τη συναυλία-κατάθεση ψυχής του για πάντα μέσα μας.Δεν ήταν μια ακόμα συναυλία του Σταμάτη-αν και καμιά δεν μοιάζει με κάποια άλλη του- αλλά μια από τις πιο «ακριβές»παραστάσεις του.Μακάρι να μπορούσε να επαναληφθεί και εδώ,στην Αθήνα,ή να ταξιδέψει ανά την Ελλάδα για να την απολαύσουν κι άλλοι…Μετά την συναυλία όπου αποθεώθηκε ο σημαντικός αυτός δημιουργός, ήταν πολλοί αυτοί που έσπευσαν να τον ευχαριστήσουν από καρδιάς για το «δώρο»που τους έκανε.Ήμουν εκεί, πλάι του και είδα να του λένε λόγια καρδιάς με δάκρυα στα μάτια,να τον αγκαλιάζουν με θέρμη.Μια κυρία του είπε πως είχε τα γενέθλιά της και πήρε την απόφαση να τα γιορτάσει καλώντας την παρέα της στην συναυλία του…Ούτε κι αυτές οι εκδηλώσεις αγάπης μπορούν να χωρέσουν σε ένα κείμενο.Το τονίζω και πάλι:μακάρι να επαναληφθεί αυτή η συναρπαστική συναυλία. Μακάρι...
