Από τις χαρισματικότερες ηθοποιούς της γενιάς της η Αθηνά Μαξίμου βάζει φέτος ένα ξεχωριστό «στοίχημα» αφού ντύνεται στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι»που περιοδεύει επιτυχώς ανά την Ελλάδα-στην εκκίνησή της στο Κατράκειο…έσπασε ταμεία- έναν ανδρικό και έναν γυναικείο ρόλο. Γιατί «γίνεται» Κλυταιμνήστρα και Μενέλεος και πόσο την αφορά να υπάρχει στις πρόβες και την σκηνή με πλάσματα που εκτιμά, αλλά και πως αισθάνεται που δρα καλλιτεχνικά μαζί με τον σύντροφό της Αιμίλιο Χειλάκη; Ας δούμε τι μας απαντάει από καρδιάς…
-Να ξεκινήσουμε από την νέα πρόταση που ετοιμάζετε πάνω στην Ιφιγένεια! Τι μπορείς να μου προδώσεις για την «ανάγνωση»σας;
-Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας που σκηνοθετούν και διασκευάζουν την τραγωδία του Ευριπίδη “Ιφιγένεια εν Αυλίδι”, χρησιμοποιώντας έναν χορό αφηγηματικού χαρακτήρα σημερινών γυναικών που επισκέπτεται τον συγκεκριμένο μύθο, φωτίζουν στην παράστασή μας την έννοια της ευθύνης. Σε έναν κόσμο ηρώων, στρατηγών και μεγάλων αντρών κανένας δεν αναλαμβάνει ευθέως την ευθύνη μιας θυσίας ενός αθώου κοριτσιού. Όλοι δηλώνουν αναγκασμένοι να προβούν σε αυτήν την θυσία προβάλλοντας άλλοθι όπως την πατρίδα και το πατριωτικό χρέος ,τον φόβο του όχλου, τον Κάλχα και τον χρησμό του, την Θεά και την ικανοποίησή της- φανερώνοντας εν τέλει την παράλογη λογική της εξουσίας που μπροστά στην αίσια έκβαση μίας εκστρατείας δεν διστάζει απ’ αρχής να απαξιώσει την ζωή ονομάζοντας αυτήν την απαξίωση “Χρέος”.
-Στην εκδοχή αυτή παίζεις διάφορους και διαφορετικούς ρόλους. Πόσο δύσκολο αλλά και πόσο γοητευτικό-ελκυστικό είναι αυτό;
-Στην παράστασή μας εκτός από τα εννιά υπέροχα κορίτσια που αναλαμβάνουν με έναν τρόπο την αφήγηση του μύθου μπαινοβγαίνοντας ανάμεσα στον Χορό και στο σήμερα και στο σήμερα και στο Χορό, εμείς οι τρεις, ο Αιμίλιος η Λένα Παπαληγούρα κι εγώ, αναλαμβάνουμε την δράση του μύθου. Έτσι λοιπόν ο καθένας έχει επωμιστεί να υποδυθεί δύο πρόσωπα. Ο Αιμίλιος τον Αγαμέμνονα και τον Αχιλλέα, η Λένα τον Πρεσβύτη και την Ιφιγένεια κι εγώ τον Μενέλαο και την Κλυταιμνήστρα.
Αυτό για μένα προσωπικά έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Καλούμαι επί σκηνής να υπερασπιστώ όχι μόνο δύο διαφορετικά φύλλα (άντρας-γυναίκα),αλλά και δύο εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις. Ο Μενέλαος είναι αυτός που με την λογική της εξουσίας θεωρεί πως τίποτα δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην άλωση της Τροίας και η Κλυταιμνήστρα υπερασπίζεται τη ζωή του παιδιού της χωρίς όμως να είναι ικανή να πράξει κάτι για να την σώσει. Είναι πράγματι τόσο ελκυστικό να γίνεσαι δοχείο δύο τελείως αντίθετων θέσεων, να υπερασπίζεσαι τις θέσεις τους ολόκληρα και να αφήνεις τον θεατή να τις παρατηρήσει, να ερωτηθεί για το σωστό και το λάθος, να πάρει θέση μέσα του ή να μπερδευτεί ανάμεσα στις δύο, ή ακόμα ακόμα να αναγνωρίσει ότι η φύση του τις εμπεριέχει και τις δύο.
-Με τον Αιμίλιο και Λένα συνοδοιπόρους. Πόσο σημαντικό είναι να έχεις πλάι σου γερούς συμμάχους;
-Όλα αυτά τα χρόνια που κάνω αυτήν την δουλειά, το μέσα μου δίνει περισσότερη σημασία στις συνεργασίες παρά στα έργα και στους ρόλους. Θεωρώ πως το να έχεις δίπλα σου συνεργάτες που θαυμάζεις και εκτιμάς είναι το πιο σημαντικό συστατικό μιας δημιουργικής πρόβας!Την Λένα Παπαληγούρα την γνώρισα πέρσι το καλοκαίρι στις πρόβες της Λυσιστράτης που σκηνοθέτησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στο Εθνικό. Αγαπώ και θαυμάζω αφάνταστα την εργατικότητά της, το πόσο έξυπνη είναι και κυρίως την ποιότητας της!Ε για τον Αιμίλιο τι να πω; Έχω συνεργαστεί μαζί του πολλές φορές και χαίρομαι που προχωράει και ωριμάζει.
-Μαζί στη δουλειά,μαζί και στη ζωή με τον Αιμίλιο! Το «μαζί» έχει και επικινδυνότητα;
-Κάθε “μαζί” έχει επικινδυνότητα. Αυτό που φαντάζει προτέρημα και είναι η οικειότητα που φέρνει το μαζί, το ίδιο αυτό μπορεί να είναι και δυσλειτουργικό την ώρα της πρόβας.
