ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του Βασίλη Μπουζιώτη
Ηθοποιός από τους πιο χαρισματικούς και καίριους της γενιάς του ο Γιάννης Στάνκογλου κερδίζει μέσα από σκληρή δουλειά διάφορα αλλά και διαφορετικά «στοιχήματα».
Μας έχει κεντρίσει αλλά και κερδίζει σε αρκετές «νίκες» του, μα η σημαντικότερη είναι αυτή που καταφέρνει στο «Επτά επί Θήβας» με τον Ετεοκλή του να συναρπάζει και να συνταράσσει το κοινό.
Βλέποντάς τον να σαρώνει την ορχήστρα στην Επίδαυρο, ένιωσα συνεπαρμένος από το υποκριτικό «κέντημά» του, την δυνατή, μεστή ερμηνεία του, την έντονη σκηνική παρουσία-γοητεία, το κύρος του, την ευθυβολία του, την δύναμη και την δυναμική του, την κατάθεση-ψυχής του.
Ένας πλήρης πρωταγωνιστής αξιώσεων σε μια σημαντική «νίκη»αξιοζήλευτη!
Η παρθενική του εμφάνιση στο αργολικό θέατρο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία με το κοινό να τον αποθεώνει, φωνάζοντάς του ηχηρότατα μπράβο. Η παράσταση που έφτιαξε για το ΚΘΒΕ ο πολύτιμος Τσέζαρις Γκραουζίνις έχει πολλά ατού: «φώτισε» με συνέπεια το δυνατό έργο του Αισχύλου και τον ακριβό του λόγο -στην έξοχη μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα-κινώντας τους ηθοποιούς του σε ένα εξαιρετικά λιτό σκηνικό [Κέννυ ΜακΛέλλαν] με τρεις σκάλες και ένα σκαμπό, υπό των ήχο των μουσικών εξαίσιων του Δημήτρη Θεοχάρη.
Η Νάντια Κοντογεώργη εντυπωσιάζει με την δεινότητά της στην Αντιγόνη -στο τραγούδι θρήνο έφερε δάκρυα στα μάτια-, η Ιώβη Φραγκάτου έχει ζηλευτή ευθυβολία στην Ισμήνη της, ενώ καίριοι είναι μαζί τους ο Χρίστος Στυλιανού, ο Γιώργος Καύκας και ο Αλέξανδρος Τσακίρης, όπως και οι Λουκία Βασιλείου, Δημήτρης Δρόσος, Δάφνη Κιουρκτσόγλου, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Σταυριάνα Παπαδάκη, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Αλεξία Σαπρανίδου, Εύη Σαρμή, Πολυξένη Σπυροπούλου, Γιώργος Σφυρίδης, Ευανθία Σωφρονίδου και Κων/νος Χατζησάββας.
Το πιο μεγάλο ατού όμως της καλαίσθητης παράστασης- πρότασης του Γκραουζίνις είναι ο Γιάννης Στάνκογλου. Απ’ τα πρώτα λεπτά που εμφανίζεται στη σκηνή χτίζει σιγά-σιγά, λέξη-λέξη, κίνηση-κίνηση τον Ετεροκλή του και τον «απογειώνει» στην συγκλονιστικής έμπνευσης σκηνή της μονομαχίας Ετεοκλή-Πολυνείκη, η οποία δόθηκε με τους Στάνκογλου-Στυλιανού να κρατούν αντί για σπαθιά πιατίνα και να βουτάνε σε άγριες, ποτισμένες στον ιδρώτα και την σκόνη αγκαλιές, να κυλιούνται στο χώμα και να μένουν στο τέλος σφιχταγκαλιασμένοι, ακίνητοι-ριζωμένοι στη γη.
Άθλο επιτυγχάνει ο Στάνκογλου που αποδεικνύει ότι έχει πολλά να δώσει στο αρχαίο δράμα τα οποία αναμένουμε με μεγάλη λαχτάρα!
