«Να θυμάσαι, μην ξεχνάς»

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του Βασίλη Μπουζιώτη

Καρφίτσα δεν έπεφτε χθες το βράδυ στον Ελληνικό Κόσμο και στο σαρωτικό «Σμύρνη μου αγαπημένη».        

Το ίδιο συνέβαινε και τις δύο προηγούμενες φορές που απόλαυσα την υπερπαραγωγή που έφτιαξε με δεινότητα η Μιμή Ντενίση.

Έλεγα την πρώτη φορά,ότι έχει να κάνει με το ότι ήταν πρεμιέρα…Την επόμενη φορά όμως δεν ήταν-και υπήρχε το αδιαχώρητο με κάποιους να έχουν μείνει εκτός. Το ίδιο και χθες. Ουρές μεγάλες μέχρι έξω στην Πειραιώς…

Και στο φινάλε η ίδια αποθέωση -όχι χειροκρότημα  θερμό μόνο,δυνατά μπράβο με το κοινό να        είναι όρθιο με δάκρυα στα μάτια! Δάκρυα και στα μάτια της Ντενίση που εμπνεύστηκε τη δουλειά αυτή και την έφτιαξε με προσοχή, ευθύνη,συνέπεια,ακρίβεια και με ψυχή. Μια περίπου ώρα μετά το φινάλε ρώτησα ένα απ’ τους –εκτός χώρου-φίλους που είδαμε μαζί την παράσταση πως την βαθμολογεί.

«Δεν ξέρω από θέατρο, δεν έχω μεγάλη πείρα από παραστάσεις, αλλά αυτό που είδα ήταν μια υπερπαραγωγή εντυπωσιακή σε όλα της…Εννιά της αξίζει-εννιάμιση!». Ιδού λοιπόν το «στοίχημα» που έχει κερδίσει η Μιμή: έφτιαξε  μια παράσταση που αφορά τους πάντες-ακόμα και τον εικοσιπεντάχρονο που παρακολουθούσε επί τρεις ώρες την δουλειά χωρίς ανάσα…

Όλες οι ηλικίες ήταν εκεί-από εικοσάρηδες μέχρι πολύ μεγάλους ανθρώπους που απόλαυσαν το έργο,το ανέβασμά του, τους άξιους πρωταγωνιστές του,τα συναρπαστικά σκηνικά-κοστούμια, τις μουσικές, όλα…      

«Να θυμάσαι, μην ξεχνάς»-κράτησα την ατάκα αυτή σαν φυλαχτό… Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να θυμάσαι, μην ξεχνάς και να προχωράς…Αν δεν έχετε πάει στο «Σμύρνη μου αγάπη»να σπεύσετε,σας το συστήνω ανεπιφύλακτα-το ότι το είδα για τρίτη φορά λέει από μόνο του πολλά…

Ένα έργο που ζωντανεύει την ιστορική μνήμη και προσφέρει βαθιά συγκίνηση, μεγάλη χαρά αλλά και αληθινή νοσταλγία. Βασίζεται σε ένα φορτισμένο συγκινησιακά κείμενο και με τις καίριες ερμηνείες των ηθοποιών οι θεατές μεταφέρονται στη ζωή της κοσμοπολίτισσας Σμύρνης, της Σμύρνης του ξεριζωμού και της ξενιτιάς.

Το θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση  για τη Σμύρνη και την ιστορία της γράφτηκε μετά από έρευνα πολλών ετών και καλύπτει την πιο  σημαντική ιστορικά περίοδο από το 1917 μέχρι την προσφυγιά και την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923. Σ’ αυτό που σκηνοθέτησε η ίδια με μεγάλη δεινότητα, πετυχαίνει την πληρέστερη θεατρική ερμηνεία της,καταθένοντας ψυχή.

Στο πλάι της δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό ο  Tάσος Χαλκιάς,ο Τάσος Νούσιας, η Χριστίνα Αλεξανιάν, ο «νέος» στη διανομή Μάνος Ζαχαράκος που αρέσει πολύ, ο Δημήτρης Μακαλιάς,η Κατερίνα Γερονικολού, η Νέλη Αλκάδη,η Μαρία Εγγλεζάκη,ο  Λευτέρης Ζαμπετάκης,η Αναστασία Σκοπελίτη, ενώ άσοι της μεγάλοι είναι ο Μιχάλης Μητρούσης και ο παλαίμαχος-πιο νέος από όλους μας- Κώστας Βουτσάς. 

Συμμετέχει ζωντανά κι αποτελεσματικά  η ορχήστρα Εστουδιαντίνα με τους μουσικούς Σωτήρη Μαργώνη, Νίκο Μέρμυγκα, Γιάννη Τσέρτο και Γιάννη Πλαγιαννάκο,με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Ανδρέα Κατσιγιάννη.Τα τραγούδια ερμηνεύουν έξοχα o Mπάμπης Τσέρτος και η Σοφία Μέρμηγκα.

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ