Μετρημένοι και ξεχωριστοί είναι πλέον οι Ελληνες πολίτες που επιμένουν να διαβάζουν εφημερίδες. Στα τελευταία 40 χρόνια η κρίση που μαστίζει το πολιτικό σύστημα έχει προσβάλει και τον Τύπο, ιδιαίτερα τον γραπτό. Με πρώτα θύματα τις εφημερίδες. Τα νούμερα είναι απογοητευτικά. Οσα φύλλα πούλησε μόνη της η «Βραδυνή» τον Ιούλιο του 1974, με την επιστροφή του Καραμανλή (πάνω από 300.000), πωλούν σήμερα όλες μαζί οι κυριακάτικες εφημερίδες. Και όσα φύλλα πούλησε ο «Ριζοσπάστης» τον Μάιο του 1945, με την επιστροφή του Ζαχαριάδη (κάπου 90.000), πωλούν σήμερα όλες μαζί οι ημερήσιες πολιτικές εφημερίδες!..
ΘΑ ΠΕΙΤΕ: Πολλά άλλαξαν από τότε: Μπήκαν στη διαδικασία της επικαιρότητας τα παμφάγα κανάλια, μπήκε το πολυπλόκαμο διαδίκτυο, μπήκε το παμφάγο «κινητό», μπήκε το χωνευτικό χάπι των «δελτίων ειδήσεων». Ολα τους εισέβαλαν με απίστευτη ορμητικότητα στην Ελλάδα της κρίσης, όπου κυριαρχεί επί πέντε δεκαετίες η πνευματική νωχέλεια με λίαν επικίνδυνα συμπτώματα, μεταξύ των οποίων και ο παραμερισμός της εφημερίδας και του βιβλίου.
ΑΚΟΜΗ χειρότερη όμως συνέπεια της πνευματικής νωχέλειας είναι η βαθμιαία αποδυνάμωση κάποιων σπανίων κληρονομικών χαρισμάτων του Ελληνα, όπως: Η απορία, η αμφιβολία, η αμφισβήτηση, η αντίσταση, το πάθος της έρευνας και η δίψα για μάθηση. Αναγνώστες εφημερίδων και βιβλίων με τα παραπάνω προσόντα είναι ανεπιθύμητοι για το «κρατούν σύστημα». Επιθυμητοί είναι μόνον οι κολλημένοι στα κανάλια, όπου οι καλοπληρωμένες «τηλεπερσόνες» τούς νταντεύουν μεσημέρι – βράδυ, τι να τρώνε, τι να ψωνίζουν, πώς να μιλάνε, πώς να διασκεδάζουν, ποιους να λατρεύουν και… τελικά ποιους να ψηφίζουν!..
ΚΑΘΩΣ μεθαύριο εορτάζεται το Αγιο Πνεύμα, που είναι και γιορτή τής καλώς εννοούμενης δημοσιογραφίας, οι σκεπτόμενοι πολίτες (αυτοί που επιμένουν να διαβάζουν έγκυρες εφημερίδες) απορούν πώς επί δέκα μέρες κυρίαρχο θέμα των ιδιωτικών καναλιών ήταν αυτή η… τάχα σκοτεινή υπόθεση Μαυρίκη, κατά… σύμπτωση τις ίδιες μέρες που ο σουλτάνος Ερντογάν μετέτρεπε σε τζαμί την Αγια-Σοφιά, η Αλβανία έθετε θέμα Τσάμηδων και η Βουλή ψήφιζε σφαγιαστικά νομοσχέδια!..
ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ οι σκεπτόμενοι πολίτες τι είδους δημοσιογραφία κάνουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα των μνημονίων, ποιους υπηρετούν τα ήδη καταχρεωμένα κανάλια, γιατί δεν λειτουργεί εδώ και μήνες το ΕΣΡ (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) που έχει στις αποθήκες του 400 φακέλους με βαριές παραβάσεις της δεοντολογίας και με χαμένα πρόστιμα πολλών εκατομμυρίων και γιατί δεν βγαίνουν στο φως κάποιοι πάμπλουτοι «δημοσιογράφοι» που έχουν θέσει την πένα και το λαρύγγι τους στην υπηρεσία μεγαλοαπατεώνων…
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που σπουδάζουν δημοσιογραφία μαθαίνουν με λύπη τους ότι η αγωνιστική δημοσιογραφία έχει σταματήσει σε εκείνους τους μεγάλους δασκάλους που έβαλαν πάνω από όλα τον αγώνα τους για την πατρίδα, τις ελευθερίες και τη δημοκρατία. Μαθαίνουν ότι στα 222 χρόνια του αγωνιστικού ελληνικού Τύπου ξεχωρίζουν μορφές που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο ως σπουδαίοι αγωνιστές και συνάμα μεγάλοι δάσκαλοι του λειτουργήματος, όπως ο τιμημένος αγωνιστής Θεόκλητος Φαρμακίδης στα χρόνια του «21», ο τολμηρός ανακαινιστής του Τύπου Βλάσης Γαβριηλίδης στα χρόνια του μεσοπολέμου και τέλος οι ξεχωριστοί εκδότες Λαμπράκης, Νικολόπουλος, Βλάχος, Μπότσης, Καραγιώργης και Τεγόπουλος στα νεότερα χρόνια…
ΛΑΘΕΥΟΥΝ εκείνοι που κλαψουρίζουν ότι οι ελληνικές εφημερίδες γράφουν τον επίλογό τους και ότι ο γραπτός Τύπος έχει «ξοφλήσει». Η καθημερινότητα δείχνει ότι όλες οι μεγάλες εφημερίδες της Αμερικής, της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Ρωσίας, της Κίνας, της Σουηδίας κ.ά. πουλάνε εκατομμύρια φύλλα, διατηρούν τη δύναμή τους και ασκούν μεγάλη επιρροή στους κυβερνώντες, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες εξελίξεις γύρω από την ελληνική κρίση…
ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ θα περίμενε κανείς να ιδεί και στην Ελλάδα. Οπου, όμως, ακόμη και «σοβαρές» εφημερίδες» μολύνθηκαν και ζημιώθηκαν από την προσκόλλησή τους σε παρατάξεις και σε αρχηγούς, ενώ θα όφειλαν να μείνουν μακριά από το κόμματα, να ασκούν έντιμο έλεγχο της κάθε εξουσίας, να διατυπώνουν πρωτότυπες ιδέες και να πείσουν τον αναγνώστη ότι υπάρχουν και λειτουργούν μόνο για λογαριασμό του και για την πατρίδα. Για κανέναν άλλον, όσο ισχυρός και αν είναι, όσα και αν τους προσφέρει!..
ΣΤΑ 222 ΧΡΟΝΙΑ της ζωής της, η ελληνική αγωνιστική δημοσιογραφία έχει να παρουσιάσει 23 ήρωες και μάρτυρες (ανάμεσά τους οι Φαρμακίδης, Μάγερ, Πολυζωίδης, Λεβίδης, Κανελλίδης, Σουρής, Γαβριηλίδης, Κύρου, Καλαποθάκης, Νικολόπουλος, Καβαφάκης, Καραγιώργης, Λαμπράκης, Πουρνάρας, Αθανασιάδης, Μπότσης, Βιδάλης, Μπακογιάννης…) που καμιά άλλη χώρα δεν έχει να παρατάξει…
ΙΣΩΣ ΛΟΙΠΟΝ είναι ώρα να βγουν από την αδράνεια όλοι οι έντιμοι και ακέραιοι λειτουργοί του Τύπου (και ευτυχώς είναι πολλοί), ώστε η ελληνική δημοσιογραφία να ξαναβρεί τον παλιό καλό εαυτό της και οι σκεπτόμενοι Ελληνες να ξαναγυρίσουν στην αγαπημένη τους εφημερίδα!..
