Η εξομολόγηση του Σμαραγδή

Η εξομολόγηση του Σμαραγδή

Συνέντευξη στο περιοδικό “ΕΓΩ! Weekly” έδωσε ο Γιάννης Σμαραγδής. Ο σκηνοθέτης μίλησε για την δύσκολη οικονομική του κατάσταση, τις οικονομικές εκκρεμότητες της ταινίας “Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι” και αποκάλυψε ότι σκέφτηκε ακόμα και ν’ αυτοκτονήσει την περίοδο που σπούδαζε στο Παρίσι.

«Αυτή τη στιγμή που μιλάμε ανεβαίνω έναν γολγοθά. Υπάρχουν υποχρεώσεις της ταινίας “Ο Θεός αγαπά το χαβιάρι” που δεν μπορούμε να καλύψουμε. Πρέπει να έχεις ψυχικές αντοχές για να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες. Όταν βγάλουμε τον ανώτερό μας εαυτό, μπορούμε να ξεπεράσουμε όλα μας τα προβλήματα και να κάνουμε θαύματα. Περνώ δύσκολα οικονομικά στη ζωή μου. Σε όλη μου τη ζωή ήμουν φτωχός και συνεχίζω να είμαι. Δεν διεκδίκησα να γίνω πλούσιος. Προσπαθούσα να καλυτερεύσω το έργο κι όχι την προσωπική μου οικονομική κατάσταση και είμαι και πολύ ευτυχής γι’ αυτό, ακόμα και αν αύριο πάω φυλακή. Υπάρχει ο κίνδυνος να πάω φυλακή γιατί έχω υποχρεώσεις που δεν μπορώ να καλύψω. Είμαι σε οικονομική απόγνωση, αλλά δεν μεμψιμοιρώ. Λέω: “θα ξεπεραστεί”. Πρέπει να ξεπεραστεί”».

Ο σκηνοθέτης μίλησε και για την γυναίκα του, που είναι μαζί πάνω από σαράντα χρόνια. «Είμαι τυχερός άνθρωπος που είχα για σύντροφο αυτό το αγγελικό πλάσμα, το οποίο αυτή τη στιγμή κωπηλατεί στα βαθιά γιατί είναι παραγωγός της ταινίας. Άφησε τα δικά της πράγματα και ήρθε μαζί μου για να μπορέσει να στήσει αυτές τις παραγωγές. Αν με στεναχωρεί κάτι είναι το βάσανό της. Δεν της αξίζει να ζει αυτή την κόλαση που βιώνει τώρα. Την αγαπώ πολύ. Ο Θεός να της δίνει χρόνια. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είχαν δίπλα τους μια σύντροφο σαν την Ελένη μου. Σήμερα δεν λείπει τίποτα από την ζωή μου, είμαι πλήρης. Αν αύριο το πρωί με χτυπήσει ένα αυτοκίνητο, θέλω μόνο να προφτάσω να σηκώσω το κεφάλι ψηλά και να πω στο Θεό: “Σ’ ευχαριστώ για όσα μου έδωσες”».

«Έφτασα ένα βήμα πριν το θάνατο όταν σπούδαζα στο Παρίσι.Η γυναίκα μου το είχε καταλάβει και με παρακολουθούσε συνεχώς. Είχα φτάσει ένα σκαλοπάτι από τον να κάνω την απονενοημένη πράξη: να φύγω. Είχα κάνει μία ταινία, μεγάλου μήκους που δεν πήγε καλά. Εκεί θεωρούσα ότι δεν έχω λόγο να υπάρχω. Ζούσα τότε με το εγώ μου. Θεωρούσα ότι ζούσα χωρίς λόγο. Ήμουν σε ακινησία. Κοίταζα επί μέρες το ταβάνι. Δεν με ενδιέφερε τίποτα. Είχα έναν εφιάλτη. Έβλεπα συνεχώς στον ύπνο μου ότι έπεφτα από ψηλά. Ήμουν στον Πύργο του Άιφελ, έπεφτα κάτω και ουσιαστικά ανέβαινε η γη κάτα πάνω μου. Η γυναίκα μου με βοήθησε να το ξεπεράσω».

Πηγή: EΓΩ! Weekly