“Η μανία της Άνγκελα Μέρκελ για λιτότητα καταστρέφει την Ευρώπη” είναι ο τίτλος-εξώφυλλο του βρετανικού περιοδικού New Statesman, που κυκλοφορεί σήμερα. Στο σχετικό δημοσίευμα το περιοδικό αναφέρει: “Ποια ηγέτιδα αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια τάξη και την ευημερία; Ο Ιρανός πρόεδρος, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ; Λάθος. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός, Βενιαμίν Νετανιάχου; Όχι. Ο Κιμ της Βόρειας Κορέας; Λάθος και πάλι. Η απάντηση είναι:μια ήπιων τόνων φαν της όπερας και πρώην χημικός. Ναι, η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ. Η λύση που προτείνει η καγκελάριος για την οικονομική κρίση της Ευρώπης – ή η απουσία λύσης – έφερε την ήπειρο, και ίσως ολόκληρο τον κόσμο, στα όρια μιας δεύτερης Μεγάλης Οικονομικής Ύφεσης.” “«Η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιεί ότι η κατάρρευση του ευρώ θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμια κρίση», ήταν ο τίτλος στο εξώφυλλο του περιοδικού Observer, στις 17 Ιουνίου” σημειώνει το New Statesman. 
“Η Μέρκελ είναι η πιο επικίνδυνη ηγέτιδα της Γερμανίας μετά τον Αδόλφο Χίτλερ. Οκτώ προκάτοχοί της, από τον Κόνραντ Άντενάουερ μέχρι τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, οδήγησαν τη Γερμανία στην επίτευξη του «κατασκευαστικού & βιομηχανικού» θαύματος και κατόρθωσαν να αποκαταστήσουν την κακή φήμη του γερμανικού λαού. Η Μέρκελ όμως, οδηγεί τη χώρα της για μια ακόμη φορά στη διεθνή «απομόνωση» προκαλώντας στην παγκόσμια κοινότητα φόβο και μίσος. Καρτούν και εφημερίδες στη Γερμανία παρουσιάζουν την καγκελάριο με χιτλερικό μουστάκι ή με στρατιωτικό κράνος των ναζί. Ο αρθρογράφος Jakob Augstein, σχολιάζοντας το φαινόμενο επισημαίνει: «Οι πολιτικές της Μέρκελ απειλούν να καταστρέψουν ό, τι είχαν «χτίσει» οι προκάτοχοί της. Είναι μια ριζοσπάστης πολιτικός -όχι συντηρητική.»” “Ο νταής της γειτονιάς” είναι ο μεσότιτλος του δημοσιεύματος στο οποίο στη συνέχεια ο συντάκτης διερωτάται: “Η Μέρκελ δεν προκάλεσε την οικονομική κρίση; Αυτή η «ατιμία» στη συνείδηση του κόσμου, βαραίνει ακόμα τους κορυφαίους τραπεζίτες του κόσμου. Ωστόσο ο φετιχισμός της (Μέρκελ) με το έλλειμμα και η εμμονή της με τις περικοπές των δαπανών, επιδεινώνουν την οικονομική κατάσταση -αυξάνουν το χρέος και σταματούν την ανάπτυξη- ενώ απειλούν να ταράξουν την -πάνω από 60 χρόνια καθιερωμένη- ενότητα και σταθερότητα στην Ευρώπη. Επιπροσθέτως την διακατέχει μια τάση «παρενόχλησης των γειτόνων». Οι Έλληνες δεν δήλωσαν με την ψήφο τους στις εκλογές της 17ης Ιουνίου ότι θέλουν είτε να παρατείνουν το χρονικό περιθώριο εφαρμογής του μνημονίου είτε να το ακυρώσουν τελείως; Και «σκάει» η Μέρκελ την επόμενη ημέρα για να τους προειδοποιήσει: «Δεν θα υπάρξει καμία παραχώρηση όσον αφορά στην εφαρμογή των δεσμεύσεων» αφήνοντας άναυδο τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας, που λίγο πριν είχε δηλώσει πως υπάρχουν περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης των όρων της νέας δανειακής σύμβασης. Η Μέρκελ προτιμά να «κάψει» την Ελλάδα όπως και την Ισπανία και την Ιταλία. Η ανεργία των νέων στην Ελλάδα ανέρχεται στο 50 %. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι η ηγέτιδα ενός έθνους που «παρανοεί» και προσβάλλεται με κάθε αναφορά στη ναζιστική περίοδο της ιστορίας του, είναι τόσο χαλαρή με την αιφνίδια άνοδο των εθνικιστικών κινημάτων που εναντιώνονται στη λιτότητα, ανά την Ευρώπη -όπως το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα και η εθνικιστική παράταξη στην Ουγγαρία που αναδείχθηκε σε τρίτο κόμμα.”
