Αιχμές του Γερμανικού Τύπου στις Βρυξέλλες για την ανεργία

Αιχμές του Γερμανικού Τύπου στις Βρυξέλλες για την ανεργία 

 

«Γιατί μόλις τώρα;» επιγράφεται το σχόλιο της γερμανικής εφημερίδας Tagesspiegel του Βερολίνου. Γιατί δεν είχαν δραστηριοποιηθεί πιο νωρίς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να καταπολεμήσουν τη μάστιγα της ανεργίας, διερωτάται ο αρθρογράφος και δίνει μία πιθανή απάντηση:

«Εάν η νέα πολυπραγμοσύνη των Ευρωπαίων δεν είναι μόνο, πρώτον, προεκλογικός ελιγμός της Γερμανίας, δεύτερον, αντανακλαστικά φόβου απέναντι σε μία λιτότητα καθ’ υπαγόρευση της Γερμανίας, ή τρίτον, αντιδράσεις πανικού του άτυχου Προέδρου της Γαλλίας, τότε θα υψώσουμε τη φωνή μας και θα φωνάξουμε στους Ευρωπαίους ηγέτες: Αρχίστε επιτέλους, κάντε γρήγορα, παραμερίστε τα εμπόδια της γραφειοκρατίας και της στενοκεφαλιάς».

 

«New Deal; Καλό ακούγεται» παρατηρεί η Welt, σημειώνοντας ότι, αν μη τι άλλο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επινοούν μία καλή και «εύκολη» ονομασία για την πρωτοβουλία τους. Αλλά όπως παρατηρεί ο αρθρογράφος, τα τρομακτικά ποσοστά της ανεργίας των νέων χαρακτηρίζουν πλέον μία ολόκληρη γενιά, η οποία αρχίζει να βλέπει την Ευρώπη όχι ως ελπιδοφόρα προοπτική για το μέλλον της, αλλά ως αιτία για τα δεινά της.

Αν η ΕΕ δεν καταφέρει γρήγορα να απαλύνει τον πόνο αυτών των ανθρώπων, θα υποστεί την οργή τους. Για τη μεταπολεμική γενιά που έχτισε την Ευρώπη, η ΕΕ ήταν το μονοπάτι της ειρήνης και της ευημερίας. Για τη σημερινή γενιά που δεν βρίσκει δουλειά, γίνεται εχθρικό στερεότυπο και αποδιοπομπαίος τράγος».

 

Ο Ζακ Ντελόρ, ένας από τους πιο επιτυχημένους Προέδρους της Κομισιόν, δίνει τον δικό του σχολιασμό στο καινούριο βιβλίο του με τίτλο «Η ζωή μου για την Ευρώπη», που προσελκύει την προσοχή της Frankfurter Allgemeine:

«Όταν ο ʽΠρόεδρος των Προέδρωνʼ κατά τον χαρακτηρισμό του Χανς Ντήτριχ Γκένσερ, αποχωρούσε από το αξίωμά του το 1994, είχε ήδη ανοίξει τον δρόμο για την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, την ενιαία αγορά και τη νομισματική ένωση με πρωτοβουλίες όπως τα ʽπακέτα Ντελόρʼ. Ωστόσο ο μονίμως απαισιόδοξος, κατά δήλωσή του, Ντελόρ, αισθανόταν μία κάποια απαισιοδοξία, η οποία τα επόμενα χρόνια εξελίχθηκε σε βαθιά ανησυχία για το μέλλον της Ευρώπης. Κατά την άποψη του, τρεις ήταν οι κίνδυνοι για την ΕΕ: ο ακραίος ατομικισμός, η κατάρρευση της θρησκείας και ο φόβος της παγκοσμιοποίησης».

 

Πηγή: Deutsche Welle

 

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ