Οι πιστωτές και οι ηγέτες του ευρωσυστήματος μπορούν επιτέλους να αρχίσουν να διορθώνουν τη ζημιά των τελευταίων μηνών, αλλιώς τζογάρουν θανάσιμα στην υπονόμευση ολόκληρου του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Η συζήτηση πρέπει να αφήσει στην άκρη τις τεχνικές λεπτομέρειες και να κοιτάξει ψηλότερα στα μεγαλύτερα πολιτικά ζητήματα που διακυβεύονται.
Θα πρέπει να εστιάσουν σε τρεις παράγοντες:
Πρώτον, οι πιστωτές θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η αποστροφή τους σε μια απερίσκεπτη κυβέρνηση η οποία τους απαντά με όρους «λεηλασία», «έγκλημα» και «τρομοκρατία» δεν δικαιολογεί μια εκδικητική τιμωρία του ελληνικού λαού ή βάζοντας τις οικονομίες του σε κίνδυνο.
Δεύτερον, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο σε ένα ζωτικό σημείο: Το τρέχον «πρόγραμμα διάσωσης» έσωσε τους πιστωτές της Ελλάδας, αλλά καταδίκασε τη χώρα σε μακρόχρονη οικονομική φτώχεια. Το πρόγραμμα έχει αποτύχει. Ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς περαιτέρω αναδιάρθρωση του χρέους.
Τρίτον, κάθε δρόμος έξω από αυτό το χάλι θα κοστίσει ακριβά και στις δύο πλευρές. Η πρόκληση είναι να ελαχιστοποιηθεί το κόστος, με την ευρεία έννοια και στη συνέχεια, να εξηγηθεί το σκεπτικό στους ψηφοφόρους οι οποίοι μπορεί να είναι δύσπιστοι ή εντελώς εχθρικοί.
Για να γίνει αυτό, οι ηγέτες της Ευρώπης πρέπει να σκεφτούμε τη μεγάλη εικόνα και να ζυγίσουν τις πιθανές συνέπειες ενός άσχημου ευρωπαϊκού διαζυγίου τόσο από την πλευρά της οικονομικής μόλυνσης όσο και από τη μεριά της γεωπολιτικής ζημιάς.
Θα πρέπει να προβληματιστούν σχετικά με την Ιστορία. Ο Ψυχρός Πόλεμος ξεκίνησε όταν πρόεδρος των ΗΠΑ Χ. Τρούμαν δεν άφησε την Ελλάδα να πέσει στα χέρια της ΕΣΣΔ. Την περασμένη εβδομάδα, ο Τσίπρας πήγε στη Ρωσία να υπογράψει μια συμφωνία για την από κοινού εκμετάλλευση του αγωγού φυσικού αερίου που η Ευρωπαϊκή Ένωση λέει ότι παραβιάζει τους κανόνες της.
Δείτε επίσης
“Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει… αποτυχημένο κράτος”
