Μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και εταίρων απαιτεί τρία απαραίτητα στοιχεία, σημειώνει ο Γκούντραμ Βολφ σε άρθρο του που δημοσιεύεται το think tank Bruegel:
1) χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα από αυτά που ζητούνται,
2) κινήσεις αναφορικά με το επίπεδο του χρέος και
3) θεσμικές μεταρρυθμίσεις
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, αναφορικά με το θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος η διαφορά ανάμεσα στην πρόταση της ελληνικής πλευράς και των ευρωπαίων είναι ουσιαστική και έχει να κάνει με την επίπτωση που θα έχουν τα πλεονάσματα αυτά στο ΑΕΠ της χώρας.
Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο θα οδηγήσει σε απώλειες στο ΑΕΠ της τάξης του 1%. Η Ελλάδα -σημειώνει ο αρθρογράφος- έχει ένα δίκιο που ζητά χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, δεδομένου ότι έχει ήδη χάσει το 25% του ΑΕΠ της. Τα πλεονάσματα αυτά πρέπει να είναι 0,75% για φέτος, 1,25% για το 2016 και 2,5% για τα επόμενα χρόνια.
Αναφορικά με τον δεύτερο παράγοντα, το ύψος του δημόσιου χρέους, ο αρθρογράφος σημειώνει πως αυτό σχετίζεται με μια σειρά θεμάτων που πρέπει να εξεταστούν. Ένα από τα πιο αμφισβητούμενα ζήτημα αφορά στο πρόγραμμα αποπληρωμών προς το ΔΝΤ.
Όπως σημειώνει, σε αντίθεση με τις παραχωρήσεις που έκανε το 2012 το Eurogroup παρατείνοντας την αποπληρωμή των δανείων κατά 15 χρόνια (οι αποπληρωμές θα αρχίσουν το 2023), το ΔΝΤ μέχρι στιγμής έχει αρνηθεί να κάνει κάτι τέτοιο. Ένα λογικό βήμα θα ήταν να ζητηθεί από ΔΝΤ να αλλάξει στρατηγική.
Πρόκειται για 30 δισ. που πρέπει να αποπληρωθούν μέχρι το 2021. Θα μπορούσε λοιπόν, αναφέρει ο αρθρογράφος να δοθεί μια περίοδος χάριτος και μια αναβολή της αποπληρωμής του ΔΝΤ. Το τελευταίο πρέπει να μοιραστεί την ευθύνη για τις αποτυχίες του προγράμματος.
Το τρίτο και πιο σημαντικό στοιχείο, σύμφωνα με τον Βολφ, αφορά το ζήτημα της εμπιστοσύνης και της αυτοπεποίθησης. Το μεγαλύτερο ίσως μάθημα της πρόσφατης αναταραχής είναι ότι μια οικονομία δεν μπορεί να αναπτυχθεί εάν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην οικονομία. Τούτο σημαίνει ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα χρειάζεται εμπιστοσύνη πάνω από όλα και η τελευταία είναι το αποτέλεσμα πολιτικής δράσης και «μεταρρυθμίσεις» για την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης με τους ευρωπαίους εταίρους, αναφέρει ο αρθρογράφος.
Δείτε επίσης
Bruegel: Η αποτυχία των μνημονίων σε μια εικόνα
