Η συμμετοχή της Ελλάδας -και όχι μόνο- στο κλαμπ του ευρώ παρουσιάζονταν κάποτε ως σήμα πολιτικής και οικονομικής προόδου. Τώρα, εάν η Αθήνα πεταχτεί έξω κι άλλοι μπορεί να επιλέξουν να ακολουθήσουν, αναφέρει ο Guardian.
Η συμμετοχή στο κλαμπ του ευρώ εμφανίζονταν ως μέρος της πολιτικής… εξέλιξης, εκλεπτυσμένη, καθώς και οικονομική πρόοδο. Αυτό «κλάμπινγκ» θεωρήθηκε ότι θα βοηθήσει την ευρωπαϊκή οικονομία να λειτουργήσει ως αντίβαρο στη δύναμη του δολαρίου και την ηγεμονία των ΗΠΑ στην κούρσα του καπιταλισμού της αγοράς.
Αλλά από το 2010, ο ισχυρός «πυρήνας» των χωρών της Ευρώπης – με επικεφαλής τη Γερμανία – έχουν αναγκάσει την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που «διασώθηκαν» να καταπιούν μια βαριά δόση της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας: βαθιές περικοπές δαπανών, απορύθμιση μιας σειράς αγορών στο όνομα της «απελευθέρωσης», συνταξιοδοτικές «μεταρρυθμίσεις», κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Μεγάλοι κάτοχοι μετοχών και ομολόγων του ιδιωτικού τομέα, στην πλειοψηφία γερμανικές και γαλλικές τράπεζες που δάνειζαν με το τσουβάλι την Ελλάδα και τώρα κρατούν το μαχαίρι και το πεπόνι την έβγαλαν καθαρή, αλλά οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί τεράτιες περικοπές μισθών, καθώς η κυβέρνηση στην Ελλάδα αγωνίζεται να αποπληρώσει το σχέδιο «διάσωσης» των πιστωτών.
Ύφεση… αλά 1930
Η Ελλάδα έχει βρεθεί σε δεινή θέση όλο αυτό το διάστημα και η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται. Δεδομένου ότι η πρώτη «διάσωσης» είχε συμφωνηθεί τον Μάιο του 2010, η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί πάνω από 20% -μια οικονομική κατάρρευση σε κλίμακα αδιανόητη για μια προηγμένη οικονομία από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης του 1930- κατ ‘εντολή και υπό την επίβλεψη, των εταίρων της Αθήνας στην ευρωζώνη. Η ανεργία έχει υπερδιπλασιαστεί, αυξήθηκε από 12% σε 26%.
Θα ήταν απολύτως κατανοητό -αν και με υψηλό ρίσκο – εάν η Αθήνα αποφασίσει να πει φτάνει πια: χωρίς κάποιο στοιχείο για διαγραφής χρεών θα είναι δύσκολο να δούμε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση να καταλήγει σε αποτέλεσμα οικονομικά βιώσιμο και οι “κόκκινες γραμμές” σχετικά με την πολιτικά τοξική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος φαίνεται να είναι υπό απειλή. Η απότομη υποτίμηση που θα ακολουθήσει αν η χώρα υιοθετήσει σήμερα τη δραχμή τουλάχιστον θα δώσει στο εμπόριο και τον τουρισμό μια ώθηση.
Αλλά ακόμη κι αν η Ελλάδα ξεφύγει από το χείλος της χρεοκοπίας και μείνει στο ευρώ τις επόμενες μέρες, η έννοια για την προώθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των εθνών της ευρωζώνης θα έχει πλέον ξεχαστεί. Δεν θα αποτελούσε μεγάλη έκπληξη αν οι πολίτες της Ελλάδα -και με την πάροδο του χρόνου, ίσως και άλλων πιεσμένων οικονομιών στην ευρωζώνη – αποφάσιζαν ότι θα προτιμούσαν να πάρουν το ρίσκο να βαδίσουν μόνοι απέναντι στον σκληρό κόσμο των παγκόσμιων αγορών.
Δείτε επίσης:
FT: Τσίπρας-Βαρουφάκης Λένιν-Τρότσκι και το τέλος στον πόλεμο και το χρέος
Guardian: Αλλού πατά η Ελλάδα… αλλού βρίσκονται οι δανειστές
Bloomberg: Από τη σωτηρία στην καταστροφή – Τα σενάρια για την Ελλάδα;
